اثرات هشت هفته تمرین در آب بر عملکردهای تعادلی مردان با قطع عضو یک طرفه اندام تحتانی

قطع عضو یکی از شایعترین ناتوانی های حرکتی است که باعث ناتوانی پایدار در افراد می شود. نقص در عملکرد تعادلی یکی از عوارض قطع عضو می باشد. هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر هشت تمرین در آب بر عملکرد تعادلی مردان با قطع یکطرفه اندام تحتانی می باشد. جهت انجام این تحقیق 19 نفر جانباز قطع عضو یکطرفه اندام تحتانی شرکت داشتند که به طور تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرار گرفتند. ابتدا تعادل ایستای و پویای هر دو گروه توسط دستگاه stability platform و تست tug سنجیده شد سپس گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات آبی را در استخر را اجرا کردند در حالیکه گروه کنترل فقط فعالیت های روزانه خود را انجام می داند. بعد از پایان هشت هفته تعادل ایستا و پویای هر دو گروه دوباره سنجیده شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد اطلاعات و برای تعیین اختلاف بین پیش و پس آزمون بین و درون گروهی از آزمون های t مستقل و همبسته در سطح معنی داری (p<0.05) استفاده شد.یافته ها نشان دادند که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون تعادل ایستا و پویای گروه تجربی تفاوت معنی داری وجود داشت در حالیکه چنین تفاوتی در گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین بین نمرات پس آزمون دو گروه کنترل و تجربی تفاوت معنی داری در میانگین های تعادل ایستا و پویا وجود داشت در حالیکه بین نمرات پیش آزمون این دو گروه تفاوت معنی دار نبود. بر اساس یافته های این تحقیق می توان نتیجه گرفت که تمرین در آب باعث بهبود عملکرد تعادلی افراد قطع عضو یک طرفه اندام تحتانی می شود. بنابراین از این نوع تمرینات می توان در برنامه های تمرینی و توانبخشی این گروه از افراد استفاده کرد.